แม่

" แม่ แม่ แม่ คำนี้มีความหมาย " แม่ แม่ แม่ คำนี้มีความหมาย มีพระคุณมากมาย...หลายสถาน แม่เป็นได้..หลายสิ่งหลายประการ เป็นธนาคาร..เป็นพระพรหม...เป็นร่มไทร แม่เป็นผู้ให้..กำเนิด..เกิดลูกรัก แม่เป็นผู้ให้..ที่พัก..พิงอาศัย เป็นผู้ให้ความอบอุ่น..ทั้งกายใจ เป็นผู้ให้..อะไร..อะไร..ไม่ลามือ ลูกเจ็บไข้..แม่ก็ให้การรักษา ลูกโตมา...แม่ก็ส่ง..เรียนหนังสือ ลูกต้องการ..ตำรา..แม่หาซื้อ ลูกปรึกษา...หารือ..แม่ยินดี ลูกคนใดกระทำ..กรรมแก่แม่ ลูกเลวแท้..ชั่วช้า...สิ้นราศี ลูกด่าแม่..ลูกตีแม่..ลูกกาลี ลูกไม่ดี..ทำแม่ช้ำ..น้ำตานอง น้ำตาแม่..รินไหล..เมื่อลูกร้าย น้ำตาแม่..เป็นสาย..เมื่อลูกหมิ่น น้ำตาแม่..หลั่งลง..รดแผ่นดิน เมื่อได้ยิน...ลูกเสเพล...เนรคุณ ------------------------------------- สายเรียกซ้อนจากแม่ ------------------------------------ ในขณะที่.... ผมก็เป็นเช่นเด็กวัยรุ่นทั่วๆ ไป เรียน เที่ยว นอน กิน ดึกๆ ผมก็โทรคุยกับแฟนของผม ซึ่งทั้งหมดเหล่านี้มันก็เป็นกิจวัตรประจำวันของผม และผมก็เชื่อว่าใครๆ เค้าก็ทำแบบนี้กัน 'จ้า ตัวเอง วันนี้กินข้าวรื้อยาง' ... 'กินกับอะไรบ้าง แล้วตอนกินตัวเองคิดถึงเค้ามั้ยเนี่ย' ... "ฝันดีน๊า ... รักน๊า จุ๊บๆ"... 'ตัวเองวางก่อนดิ. ... ผมยังคงใช้เวลาส่วนใหญ่ตอนดึกไปกับการคุยโทรศัพท์ กับหวานใจของผม ใครจะมาว่าผมไร้สาระ ผมไม่สน.. มันเรื่องปกติของวัยรุ่นนี่.. 'เอ้อ เกือบลืมไปอีกอย่าง กิจวัตรอีกอย่างนึงของผมในช่วงเวลาใกล้เคียงกัน ก็ คือ.. แม่ของผมมักชอบโทรหาผมทุกวัน' 'ตอนนี้ลูกอยู่หอรึยัง' 'เย็นนี้กินข้าวอิ่มมั้ย' 'วันนี้เรียนเป็นยังไงบ้าง' 'อย่าไปเที่ยวที่ไหนไกลนะ' โธ่!คำถามเดิมๆ ผมก็ตอบไปแบบเดิมๆ แม่ผมก็ไม่เบื่อซักที ยังคงโทรหาผมเป็นประจำ โชคดีที่ผมพยายามตัดบทคุย ผมกับแม่น่ะคุยกันไม่กี่นาทีก็วางแล้ว ก็มันไม่มีอะไรจะคุยจะให้ผมทำยังไง จนกระทั่งวันนั้น...ผมก็ยังคงคุยกับสุดที่รักของผมตามปกติ ..ตัวเองตอบเค้าได้รึยังว่ารักเค้ามั้ย' ..เร็วๆสิ เค้าบอกรักตัวเองไปแล้วนะ' ..จะใจร้ายไม่บอกรักเค้าอีกหรอ' ติ๊ดๆ ติ๊ดๆ เสียงจากโทรศัพท์บอกผมว่ามีสายซ้อน ผมมองไปที่หน้าจอมันขึ้นชื่อว่า 'Home' ...โธ่ แม่โทรมาทำไมตอนนี้เนี่ย กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเลย.. ผมไม่สลับสายผม ผมยังคงคุยกับสุดที่รักของผมต่อไป เพราะผมรู้ว่าสิ่งที่แม่จะคุยกับผมก็คงเป็นประโยคเดิมๆ ...และนั่นก็เป็นโอกาสสุดท้าย ที่ผมจะมีโอกาสฟังเสียงของแม่... .............................................................. หลังจากนั้นไม่นานทางญาติของผมโทรมาบอกผมว่า.. ...เมื่อคืนนี้บ้านของผมถูกขโมยเข้า และแม่ของผมขัดขืน จึงถูกโจรใช้มีดแทงเข้าที่ท้อง แม่เสียชีวิตเพราะทนพิษบาดแผลไม่ไหว ....... ญาติของผมเล่าอีกว่าตอนไปพบศพแม่นั้น ในมือของแม่กำโทรศัพท์ไว้แน่น .....และเบอร์โทรออกล่าสุดของเธอไม่ใช่โทรแจ้งตำรวจ หรือเรียกรถพยาบาล แต่แม่เลือกที่จะโทรหา ..ผม สิ่งสุดท้ายในชีวิตที่แม่ผมเลือกที่จะทำคือ โทรศัพท์หาผม เพื่อฟังเสียงของผม วินาทีนั้น...ผมพูดอะไรไม่ออก มือและตัวของผมสั่น ..ผู้หญิงคนเดียวในโลก ที่คุยกับผมเป็นคนแรกในชีวิต ..ผู้หญิงคนเดียวที่ผมสามารถที่จะคุยกับเธอได้ทุกเวลา โดยที่ผมไม่ต้องเตรียมบทพูดใดๆ ไม่ต้องกังวลว่าเธอจะ ประทับใจหรือไม่ ไม่ต้องมีมุข ไม่ต้องมีคำหวานใดๆ ...คนเดียวในโลก ที่โทรมาหาผมเพียงแค่ฟังผมพูดประโยคเดิมๆ ...คนเดียวในโลกที่ไม่ว่าโทรศัพท์เธอจะโปรโมชั่นแพงแค่ไหนก็ยังโทรหา ผม ...และคนเดียวในโลก ที่เลือกคุยกับผมในวินาทีสุดท้ายในชีวิต................... ในบางครั้ง ประโยคที่ว่า 'ไม่มีคำว่าสาย หากเราคิดที่จะแก้ตัว มันก็ไม่เป็นความจริง 'เพราะบางปรากฏการณ์ในโลก เกิดขึ้นได้แค่ครั้งเดียว' อาจเป็นเพราะเวรกรรมของผม ผมเพิ่งรู้ซึ้ง กับประโยคที่ว่า ...'เราจะรู้ว่าสิ่งใดสำคัญ ก็ต่อเมื่อเราต้องเสียมันไป' ทุกวันนี้ผมนั่งมองโทรศัพท์ รอที่จะตอบคำถามเดิมๆ ให้ผู้หญิงคนหนึ่งฟัง แต่ผู้หญิงคนนั้นคงไม่มีอีกแล้ว ..... -------------------------------------- อ่านเจอหลายเวป เลยเก็บไว้ที่blog